...หลายท่านที่เข้ามาอ่านบทความจากอาตมา คงสงสัยว่าทำไมอาตมาจึงขึ้นเรื่องราวอันเกี่ยวกับ...วัดพระธรรมกาย... ทั้ง ๆ ที่อาตมาเป็นนักบวชสตรีที่อยู่ประจำ...วัตรทรงธรรมกัลยาณี... จังหวัดนครปฐม วันนี้ต้องขอขยายความเพื่อให้ทุกท่านที่มาเยี่ยมเยือนได้เข้าใจ
เดิมอาตมาเป็นสมาชิกของวัดพระธรรมกายแบบที่เรียกกันว่า ศรัทธาวาส ประเภทจาคะ หมายถึง บุคคลที่ทำหน้าที่ให้กับวัดและมูลนิธิธรรมกายแบบไม่รับปัจจัยเกื้อหนุนจากวัดพระธรรมกาย ขณะนั้นอาตมาพักอยู่ที่บ้านธรรมฐิติ ซึ่งอยู่ในบิเวณพื้นที่ส่วนหน้าของวัดพระธรรมกาย มีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงเกี่ยวกับกองงานวิชาการอาศรมบัณฑิตของระราชภาวนาจารย์ (หลวงพ่อทัตตชีโว) เป็นระยะเวลาถึง ๑๕ ปี ก่อนตัดสินใจลาหลวงพ่อมาบวชเป็นสามเณรีและสิกขมานาตามลำดับเพื่อเตรียมการเป็นพระภิกษุณี
อาตมาเข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อวันที่ ๒ เมษายน ๒๕๔๐ ก่อนที่คุณยายจะมรณภาพ ๒ ปี จึงมีโอกาสได้เห็นคุณยายบ้างเป็นครั้งคราวบางโอกาส สมัยนั้นโยมพี่อารีพรรณ มักจะนำคุณยายนั่งรถเข็นออกมาให้อาหารปลาที่คูน้ำข้างกุฏิคุณยาย(ฝั่งตรงข้ามกับอาศรมอุบาสิกา) ทุกเย็นเสมอ ๆ อาตมามักจะชอบไปนั่งเล่นแล้วก็มองดูปลาในน้ำกับน้อง ๆ อาสาสมัครสำนักศรัทธาภิบาล และส่งเสียงคุยกันอย่างสนุกสนาน และพวกเราก็มักจะโดนโยมพี่อารีพรรณเตือนว่า ...อย่าส่งเสียงดังนะคะรบกวนคุณยาย...
เมื่อคิดถึงวันเก่า ๆ อาตมาก็มีความสุขใจ...พอคิดถึงคุณยายทีไรก็มักจะคิดถึงเพลง ทุ่งนาฟ้าโล่ง ซึ่งขับร้องโดย คุณอังคณา ช้างเศวต ไม่ได้ เพลงนี้เป็นเพลงที่ไพเราะมากเนื่องจากมีเสียงขลุ่ยของอาจารย์ธนิศ ศรีกลิ่นดี บรรเลงคลอเสียงดนตรีอยู่ด้วย บางครั้งถึถึงกับน้ำตาไหลบ้างก็มีเหมือนกัน วันนี้เลยอยากให้ทุกท่านที่เป็นลูกหลานยายได้ฟังกันบ้าง เพื่อจะได้รำลึกถึงปณิธานอันยิ่งใหญ่ของคุณยาย...และกำเนิดวัดพระธรรมกาย...
เพลง : ทุ่งนาฟ้าโล่ง
ขับร้องโดย : อังคณา ช้างเศวต
เนื้อร้อง : ตะวันธรรม
ทุ่งนาฟ้าโล่งลมพัดโบกโบย
พากลิ่นหอมผกาโชย รวยรินระรื่นชื่นใจ
รุ่งอรุณแสงทองอรุโณทัย
สัญญาแห่งฟ้าวันใหม่ ทาบทาลงลิ่วสู่ทิวทุ่งทอง
ช่างงามวาววับระยับจับตา
งดงามสดสวยล้ำค่า ราวเมืองฟ้าดินแดนสวรรค์
ยายหมายมุ่งมองดวงตะวัน
ดวงใจครุ่นคิดทุกวันถึงดวงตะวันแดนดินสีทอง
ไฉน ยายจะได้ไปเยือน เหมือนสัญญาณมาเตือน
จากดวงธรรมตะวันภายใน ดั่งดวงตะวันสว่างกลางฟ้า
จากชีวิตชาวนา เร่งศึกษาวิชชาธรรมกาย
เปลี่ยนแปรทุ่งทอง กลับกลายมาเป็นทุ่งธรรม
หลวงพ่อฯ วัดปากน้ำฯ นำ ตราบตรำกรำศึกปราบปรามเหล่ามาร
ก่อนสิ้นหลวงพ่อฯ ท่านมีบัญชา
ให้ยายนั้นนำ " วิชชาธรรมกาย " ขยายต่อไป
เกิดเป็นศูนย์กลางแห่งธรรมอันยิ่งใหญ่
เรียกว่า " ศูนย์กลางธรรมกาย " แผ่ขยายสู่ชาวโลกา...
....................................................................
คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกา จันทร์ ขนนกยูง เป็นผู้ให้กำเหนิดวัดพระธรรมกาย เกิดเมื่อวันพุธ ขึ้น 10 ค่ำ เดือนยี่ ปีระกา พ.ศ. 2452 ท่านเป็นลูกคนที่ 5 ในจำนวนพี่น้องชายหญิงทั้งหมด 9 คน ของพ่อพลอย กับแม่พัน ชาวนาผู้มีฐานะดี ชาวนครไชยศรี นครปฐม
ออกจากบ้าน ประมาณ ปี พ.ศ. 2464 คุณพ่อของคุณยาย เสียชีวิตลง ในขณะที่คุณยายกำลังดูแลในนา เมื่อคุณยายกลับมาถึงบ้าน ทราบข่าวแล้ว จึงเสียใจมาก เนื่องจากยังไม่ได้ขอขมาพ่อก่อนท่านตาย ในขณะนั้นคุณยายอายุได้เพียง 12 ปี
ปี พ.ศ. 2478 เมื่อคุณยายอายุได้ 26 ปี จึงตัดสินใจลาแม่และพี่น้อง เพื่อจะหาหนทางไปพบหลวงปู่วัดปากน้ำพระมงค ลเทพมุนี โดยมอบทรัพย์สมบัติ อันได้แก่ที่ดินที่เป็นส่วนของท่านให้กับพ ระน้องชายซึ่งพิการ และแก้วแหวนเงินทองทั้งหมดให้กับพี่น้อง หลังจากคุณยายมาอยู่กับญาติที่กรุงเทพฯ แล้ว ได้สืบทราบว่า ที่บ้านคุณนายเลี้ยบ สิกาญจนานันท์ เศรษฐีย่านสะพานหัน เป็นอุปัฏฐากสำคัญที่ไปทำบุญที่วัดปากน้ำก ันเป็นประจำ จึงไปสมัครเป็นคนรับใช้ที่บ้านหลังนี้
หลวงพ่อวัดปากน้ำ สามารถสอนให้ไปดูนรก สวรรค์ได้ จึงตัดสินใจทิ้งทุกอย่าง เพียงเพื่อจะได้มีโอกาสเรียนกรรมฐานกับแม่ ชีจากวัดปากน้ำ (คุณยายอาจารย์มหาอุบาสิกา ทองสุก สำแดงปั้น ) ที่มาสอนที่บ้านนั้น จนในที่สุด คุณยายได้เข้าถึงธรรมกายสามารถไปช่วยพ่อขึ ้นมาจากนรกได้สำเร็จ และได้มาเพื่อ(ปฏิบัติธรรมวิชชาธรรมกายชั้ นสูง) กับหลวงปู่วัดปากน้ำในเวลาต่อมา
ออกปฏิบัติธรรม ปี พ.ศ. 2481 คุณยายขออนุญาตคุณนายเลี้ยบมาปฏิบัติธรรมท ี่วัดปากน้ำภาษีเจริญ เมื่อได้พบหลวงปู่วัดปากน้ำครั้งแรก หลวงปู่ท่านก็ทักขึ้นว่า "มึงมันมาช้าไป" ที่ท่านทักอย่างนี้ก็เพราะท่านรอคอยมานานแ ล้วว่า ผู้ที่มีพื้นฐานในการปฏิบัติธรรมวิชชาธรรม กายชั้นสูงได้นั้น เมื่อไรจะมาสักที แล้วหลวงปู่วัดปากน้ำก็ส่งคุณยายเข้าห้องป ฏิบัติธรรมเพื่อศึกษาวิชชาธรรมกายชั้นสูง
..................................................
สาธุครับ22เมษายน2557นี้หลวงพ่อท่านจะหล่อคุณยายด้วยทองคำขนาด1เท่าครึ่งผมจะทำบุญกับยายมากๆครับ
ตอบลบ